Στο Κάστρο δεν μπορούσε να μπει τροχοφόρο εκτός από τρίτροχο χειροκίνητο καρότσι η κάποιο μουλάρι η γαϊδούρι. Και αυτά μονό από την είσοδο Maggiore και την δυτική είσοδο που ήταν βότα. Η μόνη είσοδος για τα αυτοκίνητα δημιουργήθηκε με το άνοιγμα από την παραλία προς την πλατεία για την οποία ο μακαρίτης ο πατέρας μου ιδιοκτήτης του ΑΠΟΛΛΩΝ ξόδεψε και δικά του χρήματα πάντα με την άδεια του αρχαιολόγου της εποχής, μακαρίτη Γιώργη Μαδιά που ήταν και Γυμνασιάρχης.
Η κύρια αιτία που γκρέμισαν το σιντριβάνι ήταν διότι η πυροσβεστική δεν μπορούσε να κάνει στροφή προς την οδό του Αγίου Γεωργίου. Όταν κάποτε πήρε φωτιά το σπίτι του επιστάτη του Δήμου Χίου, μακαρίτη Αντώνη Χρυσάκη, που ήταν ένα τετράγωνο μετά τον Αϊ Γιώργη πολεμούσαν με το σπάνιο στη γειτονιά νερό και γκαζοτενεκέδες να τη σβήσουν. Το σπίτι κάηκε τελείως. Η ζωή του ανθρώπου πρέπει να έχει προτεραιότητα.
Είχα ακούσει πως και οι σημερινοί κρουνοί δεν είχαν νερό. Ελπίζω να είναι γεμάτοι τώρα γιατί το Κάστρο είναι πολύ εύκολο σε φωτιές αφού το ξύλο επικρατεί. Η απόφαση για το ρίξιμο του σιντριβανιού ήταν της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας λόγω –όπως προανέφερα- της ανάγκης πρόσβασης της πυροσβεστικής. Δεν έχω δει τελειωμένη την πλατεία αλλά φοβούμαι από τη φωτογραφία πως και τώρα δεν μπορούν να περάσουν τα πυροσβεστικά, ενώ πρώτα μπορούσαν.
Απ ότι θυμούμαι η Αρχαιολογία μάζεψε τότε τα υλικά και τα φύλαξε.
Μάνος Μωραϊτης
Νέα Υόρκη
Αναδημοσίευση κειμένου από Chios News
Link: http://www.chiosnews.com/cn11120111023130.asp
